- zəbtiyyə
- is. <ər.> köhn. Polis nəfəri. <Həsən:> Bu, bir əsgərə jemper satmış, zəbtiyyələr yaxalamışlar. H. N..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
zəbtiyyə
Look at other dictionaries:
zəbtiyyə — ə. 1) şəhərdə və başqa yaşayış məskənlərində asayişə məsul olan inzibati idarə; polis idarəsi; 2) polis nəfəri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
zabitə — ə. 1) bax: zəbtiyyə; 2) qayda, ümumi qayda; 3) intizam … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
